-
1 τρύχω
τρύχω, aufreiben; οἶκον, den Haushalt, das Vermögen aufzehren, τρύχουσι δὲ οἶκον, Od. 1, 248. 16, 125. 19, 133; vgl. Hes. Sc. 307; πτωχὸν οὐκ ἄν τις καλέοι τρύξοντά ἑ αὐτόν, der den Einladenden selbst aufzehren würde, Od. 17, 387; auch oft übtr., belästigen, quälen, bedrängen, ἦ τ' ἂν τρυχόμενός περ ἔτι τλαίης ἐνιαυτόν, 1, 288. 2, 219; μηδὲ τρυχώμεϑα λιμῷ, 10, 177, vom Hunger aufgerieben werden; τρύχειν βίον ἐν κακότητι, das Leben im Elend hinbringen, Theogn. 909; Solon bei Dem. 19, 255; vom Kummer, Soph. O. R. 666; ἐνϑυμίοις εὐναῖς ἀνανδρώτοισι τρύχεσϑαι, Trach. 110; vgl. Ai. 599; Eur. Hipp. 147 Hel. 528; Ar. Ach. 68. – Eben so von Leidenschaften, die das Leben aufzehren, ἔρωτες, πόϑος, Ep. ad. 10. 27 (XII, 88. 143); τρύχεσϑαί τινος, sich aus Sehnsucht nach Einem verzehren, Ar. Pax 989. – In Prosa kommt nur das praes. vor, die andern Zeiten werden von τρυχόω entlehnt, bes. perf. pass. τετρυχωμένος: Plat. Legg. VII, 807 b; τῷ πολέμῳ κατὰ πάντα τετρυχωμένοι, Thuc. 7, 28; τετρυχωμένοι ὑπὸ τῶν πολεμίων, Pol. 1, 11, 2; τετρύχωται, D. Hal. 7, 44; πόλεις τετρυχωμένας, Plut. Pomp. 10. S. auch τρύω.
-
2 ἐν-θύμιος
ἐν-θύμιος, im Herzen, am Herzen liegend; μή σοι λίην ἐνϑύμιος ἔστω, d. i. mache dir nicht zu viel Sorgen um ihn, Od. 13, 421; Eur. Herc. Fur. 722; ἐνϑύμιόν οἱ ἐγένετο ἐμπρήσαντι τὸ ἱρόν, er nahm es sich zu Herzen, daß er, das Gewissen schlug ihm, Her. 8, 54; ἐνϑύμιον ποιεῖσϑαι, Etwas zur Herzens- oder Gewissenssache machen, Thuc. 7, 50; bes. wo von einer heiligen Pflicht die Rede ist, ὑμῖν ἐνϑύμιος γενήσεται Antiph. 2 γ 10; τῷ ἀποϑανόντι αὐτῷ μὲν οὐδὲν ἐνϑύμιον, τοῖς δὲ ζῶσι προςέϑηκεν, den Getödteten liegt nicht daran, 3 α 2; ἐνϑύμιον ὑπολείψεσϑε, τὸ ἐνϑ. μεῖζον γενήσεται, 3 δ 9. So auch Soph. τί δ' ἐστί σοι τοῠτ' ἐνϑύμιον; O. R. 739; was erschreckt dich dies? anders ἐνϑυμίοις εὐναῖς ἀνανδρώτοισι τρύχεσϑαι Tr. 109, die sorgenvolle, kummervolle Ehe; bei Sp. neben δέος, D. Hal. 1, 38; τῶν τεράτων ἐνϑύμιον ποιεῖσϑαι, sich darum kümmern, D. Cass. 58, 6.
-
3 εὐνή
Aεὐνῆφι, -φιν Od.2.2
, al.:— bed,εὐνῇ ἔνι μαλακῇ Il.9.618
, etc.;ἔβη εἰς εὐνήν Od. 1.427
, etc.;ὄρνυτ' ἄρ' ἐξ εὐνῆφιν Od.2.2
, al.: in Cret. Prose, .3 εὐναὶ νυμφάων their abode, Il.24.615; of animals,συφεοὺς δυοκαίδεκα ποίει.. εὐνὰς συσί Od.14.14
; lair of a deer, 4.338, Il.11.115; [νεβρὸν] ἐξ εὐνῆφι θορόντα 15.580
; form of a hare, X.Cyn. 6.16; nest, S.Ant. 425; κριοῦ εὐναί, a place in Colchis where the ram of Phrixus rested, A.R.4.116.4 marriage-bed,μεμνημένος οὔτε τι σίτου οὔτ' εὐνῆς Il.24.130
;εὐνῆς ἐπιβήμεναι 9.133
;ἐξ εὐνῆς ἀνστᾶσα 14.336
; usu. with some word added to denote this,ἔτλην ἀνέρος εὐνήν 18.433
;ἀνδρὸς ἐν εὐνῇ ἤθελον εὐνηθῆναι Od.4.333
;ἀπανήνασθαι θεοῦ εὐνήν 10.297
;ἐμίγην φιλότητι καὶ εὐνῇ Il.3.445
, etc.;ζαλωτὸν ὁμόφρονος εὐνᾶς Pi.O.7.6
;εὐναῖς ἀνανδρώτοισι S.Tr. 109
(lyr.); εὐναὶ γαμήλιοι, νυμφίδιοι, κρύφιαι, E.Med. 1027, Alc. 886 (anap.), El. 720 (lyr.); without such a word,Διὸς εὐναί Pi.P.2.27
; ἄλλην τιν' εὐνὴν ἀντὶ σοῦ στέργει πόσις; E.Andr. 907, cf. Hipp. 1011; of Pyrrha and Deucalion,ἄτερ εὐνᾶς κτισσάσθαν λίθινον γόνον Pi.O.9.44
; (lyr.).5 one's last bed, the grave,ἔνθα σ' ἔχουσιν εὐναί A. Ch. 318
(lyr.);εἰς εὐνὴν πατρός S.El. 436
;Ἄϊδος εὐνάς Epigr.Gr.431
(Antioch.) (so some take Τυφωέος εὐναί in Il.2.783).II pl. εὐναί, stones thrown out from the prow and used as anchors,ἐκ δ' εὐνὰς ἔβαλον, κατὰ δὲ πρυμνήσι' ἔδησαν Il.1.436
, = Od.15.498; ὕψι δ' ἐπ' εὐνάων ὁρμίσσομεν we will let the ships ride at anchor in deep water, Il.14.77;εὐνὰς δ' ἔνθ' ἔβαλον κατὰ βένθεος Q.S.12.346
; even of iron anchors, Sch.Il.1.436.—Rare in early Prose, X.Mem.3.11.8: in pl., Th.Il.cc., Pl.Prt. 321a, R. 415e, Plt. 272a. -
4 τρύχω
Aτρύχεσκεν A.R.2.473
: [tense] fut.τρύξω Od.17.387
:—[voice] Pass., [tense] pres. and [tense] impf., v. infr.: the [tense] pf. is supplied by τρύω and τρυχόω: cf. κατατρύχω:—wear out, waste, consume,τρύχουσι δὲ οἶκον Od.1.248
, 16.125;οἵ τε [κηφῆνες] μελισσάων κάματον τ. Hes.Op. 305
; πτωχὸν οὐκ ἄν τις καλέοι τρύξοντα ἓ αὐτόν no one would invite a beggar to eat him out of house and home, Od. 17.387;τρύχω βίον ἐν κακότητι Thgn.913
; τρύχει τὰ νουσήματα, i.e. get the better of, cure, the disease, Hp.Morb.Sacr.18; τρύχουσιν ἔρωτες, τρύχει πόθος, AP12.88,143; distresses, afflicts,S.
OT 666 (lyr.);τρύχουσα σαυτήν E.Hel. 1286
;τ. στρατείαις τὴν πόλιν X.HG5.2.4
:—[voice] Pass., to be worn out,τρυχόμενος Od.1.288
, 2.219, cf. Thgn.752;τρύχεσθαι λιμῷ Od.10.177
; (lyr.); (lyr.);ἀμπλακίαις E.Hipp. 147
(lyr.);τῇ προσεδρείᾳ Th.1.126
;κατ' οἶδμ' ἅλιον E.Hel. 521
(lyr.);ἐτρυχόμεσθα.. ὁδοιπλανοῦντες Ar.Ach.68
;δυσμενέων ἄστυ τ. Sol.3.22
: c. gen., σου τρυχόμεθ' ἤδη τρία καὶ δέκ' ἔτη we have pined for thee.., Ar. Pax 989 (anap.). -
5 ἐνθύμιος
ἐν-θύμιος, im Herzen, am Herzen liegend; μή σοι λίην ἐνϑύμιος ἔστω, d. i. mache dir nicht zu viel Sorgen um ihn; ἐνϑύμιόν οἱ ἐγένετο ἐμπρήσαντι τὸ ἱρόν, er nahm es sich zu Herzen, daß er, das Gewissen schlug ihm; ἐνϑύμιον ποιεῖσϑαι, etwas zur Herzens- oder Gewissenssache machen; bes. wo von einer heiligen Pflicht die Rede ist; τῷ ἀποϑανόντι αὐτῷ μὲν οὐδὲν ἐνϑύμιον, τοῖς δὲ ζῶσι προςέϑηκεν, den Getöteten liegt nicht daran; ἐνϑυμίοις εὐναῖς ἀνανδρώτοισι τρύχεσϑαι, die sorgenvolle, kummervolle Ehe; τῶν τεράτων ἐνϑύμιον ποιεῖσϑαι, sich darum kümmern
См. также в других словарях:
ενθύμιο — το (Α ως επίθ. ἐνθύμιος, ον) [θυμός] νεοελλ. το ουδ. ως ουσ. το ενθύμιο αντικείμενο που ανακαλεί κάτι στη μνήμη κάποιου, κάθε πράγμα που μάς υπενθυμίζει κάτι, ενθύμημα, θυμητάρι, θυμητικό («ενθύμιο φιλίας») μσν. το θηλ. ως ουσ. ἡ ἐνθύμιος… … Dictionary of Greek
